Η Άννα δουλεύει σ’ ένα ΙΚΕΑ και ζει, με το σκύλο της, σ’ ένα μικρό διαμέρισμα. Όταν εκείνος πεθαίνει, ζητά να τον θάψει στον κήπο της οικογένειας, που μένει στην απέναντι μονοκατοικία, η οποία αρχίζει, σιγά-σιγά, να γίνεται το καταφύγιό της. Έτσι, μεταξύ των μελών της οικογένειας και της Άννας θα αναπτυχθεί μια ιδιόρρυθμη σχέση, μεταξύ τρυφερής αποδοχής και ψυχρής απόρριψης.